Slim, grappig en knap

Slim, grappig en knap zijn is niet iets wat je wordt, maar wat je bent. Het is slechts weggelegd voor een kwart van een achtste procent van de mensen. Hoe ik weet dat dat een kwart van een achtste procent is? Nogmaals: Slim, grappig en knap, dus knap, grappig en slim: daarom dus.

Laat mij los op jouw feestje en je zult merken dat ik snel veel bekijks heb. Je herkent me niet door wat ik drink, maar waarom ik drink. Vanaf de dansvloer zie ik je in de keuken praten over de wijn die je voor jezelf en het meisje naast je inschenkt. Waarschijnlijk praat je over de druifsoort, kleur, viscositeit en tannine van de supermarktwijn met als doel: jouw gesprekspartner zoveel wijn inschenken dat ze wel eens een foutje met jou kan maken, voor jezelf net een paar druppels meer om je zelfvertrouwen te verhogen.

Wanneer mijn lippen de rand raken van een glas gaat alles om sex, intellect en humor: iets wat je niet meteen zult begrijpen.

Vanaf de dansvloer kijk ik nog steeds in de keuken. Film: De muren zijn nep. Ze zijn van dun hout en worden met balken verstevigd vanaf buiten. Er is geen plafond: die illusie bestaat voor de toeschouwer. Boven mijn hoofd hangt een grote lamp die warm en wit gemixt licht over mijn gelaat uitstraalt. Om me heen zijn de kleuren doffer en hebben de mensen duidelijk minder ‘shine’.

Vanaf de keuken kijk je mijn kant op en zie je dat ook jij vanavond de spotlight op je hebt staan. We zijn de hoofdrolspelers in een valse nacht onder een valse naam en delen de even goede, goed foute, plannen waar we ons al vanaf maandag op verheugd hebben.

Als jij me op dat moment had aangekeken had je gezien dat ik niet naar jou keek, maar het meisje die je met jouw gegooglede wijnkennis probeert te imponeren. Als je naar het meisje naast je had gekeken, had je geweten dat zij blozend haar glas naar mij heft. Als je realistisch was geweest, had je nu al gezien dat de lampen niet voor jou zijn bedoeld. Jij bent een bijrolspeler. Je hebt geen fitter, visagist en zeker geen script. De enige eis is dat jouw overhemd niet vloekt met het behang in de woonkamer en omdat je zelfs daar niet in geslaagd bent, sta je nu in de keuken naast haar.

Ik ben knap, grappig en slim. Drie dingen waar ik goed in ben. Na een minuut of vijf op de dansvloer excuseer ik me en vraag ik voor wie ik een drankje mee kan nemen uit de keuken: zo ben ik dan ook wel weer. Er wordt gelachen. Als ik mijn rug keer voel ik een vlugge kneep in mijn kont: dat mag.

Jij hoort de houten hakken van mijn leren schoenen voordat je mijn parelwitte glimlach ziet. Je ruikt het parfum die je niet thuis kunt brengen, wat je overigens gek maakt. Als je midden in een zin van je verhaal stopt is dat om de schaamte te voorkomen het woord te verliezen met mijn binnenkomst. Mijn handen sla ik om haar schouders die deels bedekt zijn met rood, schattig, krullerige haar en ze maakt een nerveus kreetje terwijl ze kort opschrikt. Als ze zich omdraait om mij te bekijken, kijk ik haar aan. Er wordt gelachen. Ongetwijfeld maakte jij van die tijd gebruik om naar haar borsten te kijken: zo ben jij dan weer.

Als jij je gesprek wilt hervatten merk je dat haar ogen afdwalen naar de kont die uitsteekt achter de koelkastdeur. Ze lacht vluchtig naar je zodat er een moment van stilte valt voordat ze vraagt wat ik aan het zoeken ben. “Spulletjes voor cocktails”. Voor je het weet sta ik achter haar met mijn handen op haar handen om te laten zien hoe je een cocktail shaket. Dan vertel ik haar waarom het shaken van een cocktail zo belangrijk is: ik vertel haar een anekdote over warmteoverdracht. Daarna noem ik de zelfverzonnen cocktail die blauw is geworden een Pino-colada. Ze proest haar eerste slokje uit over mijn jasje en broek. Terwijl ik lachend de spetters van de stof afveeg, staat ze erop dat ze mijn kleren op de badkamer wilt fatsoeneren.

Ik, loop achter haar aan. Jij staat nog steeds In de keuken en ik kan nergens anders aan denken dan wat er door jouw hoofd moet gaan: ‘hij is slim, grappig en knap’.